مدل اصلی پلی استیشن 2 در سال 2000 عرضه شد.
تا به امروز، هنوز هم با فروش بیش از 155 میلیون واحد در سراسر جهان، شماره یک کنسول بازی فروش تمام دوران است.
واضح است که مورد علاقه طرفداران بود، و این تا حدی به لطف گنجاندن یک پخش کننده DVD داخلی و اتصال به اینترنت آن بود.
پلی استیشن 2 اصلی، که اکنون گاهی اوقات به عنوان مدل "چاق" نامیده می شود، دارای یک درایو دیسک بارگذاری جلو و همچنین پشتیبانی از هارد دیسک بود.
این ویژگی HDD (یک هارد دیسک پلی استیشن 2) شاید یکی از بزرگترین مزیت های مدل چربی اصلی بود.
در مجموع بیش از 120 بازی تا به حال از این هارد 40 گیگابایتی استفاده کرده اند (34 بازی در خارج از ژاپن)، به ویژه Final Fantasy XI که نیاز به اجرای بازی را داشت.
این HDD با به اشتراک گذاشتن مسئولیت های حافظه زمان بارگذاری را کاهش می دهد و همچنین به عنوان یک مکان ذخیره بازی پشتیبان عمل می کند.
از آنجایی که Final Fantasy XI برای پخش به هارد دیسک نیاز دارد، به این معنی است که شما اصلا نمی توانید آن عنوان بازی را روی PS2 Slim بازی کنید! و با توجه به این که FFXI یک بازی محبوب است، این یک دلیل بزرگ برای خواستن مدل چربی اصلی است.
با این حال... مانند بسیاری از تکرارهای اصلی، Playstation 2 Fat خالی از خصلت نبود.
دستگاه واقعاً محدودیت‌ها را در عملکرد بالا می‌برد، و شناخته شده بود که خطاهای خواندن دیسک زیادی دارد و همچنین بسیار داغ می‌شود.
گرمای بیش از حد باعث می شود که فن بیش از حد فعال شود. این می تواند بسیار آزاردهنده باشد، به خصوص اگر سعی می کنید شب ها زمانی که همسرتان خواب است، بازی کنید.
نیازی به گفتن نیست که سونی می‌دانست که یک مدل جدید قابل اطمینان‌تر، بی‌صداتر و خنک‌تر در راه است.
همانطور که از نام آن پیداست، کنسول جدید Playstation 2 Slim یک واحد کوچکتر، باریکتر و کم صداتر بود که در سال 2004 عرضه شد.
مدل بازطراحی شده بهبودهای گسترده ای در عملکرد کلی سخت افزار و کارایی ایجاد کرد که به نوبه خود باعث کاهش گرما و صدای فن می شود.
این بار، سونی یک سینی دیسک با بارگذاری بالا را انتخاب کرد که به درایو باریکتر اجازه می‌دهد و همچنین به قابلیت اطمینان درایو می‌افزاید.
و در مدل جدید Slim، سونی پورت HDD را که قبلاً برای افزونه هارد 40 گیگابایتی و قابلیت‌های اینترنت کنسول استفاده می‌شد، حذف کرد.
مدل باریک جدید نیازی به افزونه اینترنت نداشت، زیرا اکنون دارای یک پورت اترنت داخلی است.
همچنین مهم است که توجه داشته باشید که حتی در مدل های PS2 Slim چندین تکرار وجود داشت.
سونی در اندازه، وزن، خنک‌کننده، بایوس، درایورها، تراشه یکپارچه Emotion Engine (EE) + Graphics Synthesizer (GS)، لنز لیزری ارتقا یافته، اندازه آداپتور برق و غیره پیشرفت‌های جزئی انجام داد.
همه این پیشرفت‌ها بر روی مدل نهایی سری Slim، SCPH-9000x، که در سال 2008 منتشر شد، فرود آمد. این کوچک‌ترین و کارآمدترین واحد در خط PS2 Slim بود.
آنها همچنین سعی کردند با معرفی ابزار جانبی HDPro افزونه HDD را از PS2 Fat بازخرید کنند، اما ثابت نشد که این چیزی است که بسیاری از بازیکنان از دست داده اند.
*بررسی کلی
وقتی صحبت از PS2 Fat در مقابل Ps2 Slim به میان می آید، احتمالاً فقط یک موضوع سلیقه و نوستالژی است.
هر دو کنسول با بازی های اصلی PS1 سازگار هستند و می توانند اکثر عناوین مشابه PS2 را بازی کنند.
تفاوت اصلی این دو کنسول در درجه اول اندازه و وزن است.
با این حال، با بهبود قابل اعتماد و خنک‌کننده در مدل جدیدتر، PS2 Slim تقریباً از هر نظر کنسول برتر است.
مگر اینکه از طرفداران پرشور کنسول کلاسیک یا Final Fantasy XI باشید... بهترین شرط شما این است که سعی کنید مدل PS2 Slim را به دست آورید. در حالت ایده آل، مدل 9000 2008.
